■ مقاوم‌‌‌‌‌سازی به جای ویلایی‌سازی

ویلا نشین شدن ایرانی ها تنها در بخش ساخت هزینه های احداث مسکن مهر را حداقل 15 هزار میلیارد تومان افزایش می دهد.
تعریف آرمان شهر برای تمامی ساختارهای تفکری امری معول است و همواره بشر با تعریف آرمان شهرها توانسته است به سمت توسعه قدم بردارد یا به عبارتی می توان گفت آرزوهای بشر به نوعی موتور محرک توسعه بوده است.
آرزوهایی که امروز به آن نام هدف می دهیم و هریک از ما آنها را برای خود، خانواد، جامعه و حتی جهانی که در ان زندگی می کنیم در ذهن می پرورانیم و می تواند روزی به حقیقت بپیوندد.اما در ساختارهای فرا فردی و نظام اجتماعی می تواذن گفت این دولت ها هستند که بر اساس دیدگاههای دیکته شده از بستر اجتماعی که دران شکل گرفته اند این آرمان شهرها را تعریف تدوین و برای ایجاد انها تلاش می کند ساختاری که به ان برنامه ریزی می گوییم و در کشور ایران سایه ای حداقل 50 و چند ساله دارد.
در مراحل تدوین این برنامه ها دولت ها تلاش می کند با ترکیبی از آرزوها و امکانات به تعریف اهدافی واقع گرایانه برسند و نتیجه ای نوع اندیشه برنامه های بلند مدت و میان مدت است که مسیر حرکت دولتها را فارغ از برخی جهت گیری ها تفاوت دیدگاهها تعریف و به نوعیمی توانیم انرا چارچوب منافع ملی نیز بدانیم که به صورت قوانینی که دولت ها مکلف به اجرای آنها هستند ارایه شده اند.
در این میان شاید تبصره هایی که به این قوانین زده می شود شامل دیدگاههایی است که دولت های مختلف در فرایند های تغییر از دولتی به دولت دیگر در دروان انتخابات ها مطرح می کنند و در این میان می توان گفت محمود احمدی نژاد در این عرصه اگر صاحب عنوان بیشترین تعداد وعده ها نباشد در عرصه تغییرات وارایه ایده های جدید پرکارترین رئیس دولت پس از انقلاب اسلامی محسوب می شود.
طرح هایی که به خصوص جامعه اقشار میانه به پایین جامعه را هدف قرارداده و محمود احمدی نژاد با طرح دغدغه ها و آرزوهایی که این گروه جامعه دارند تا به جایی پیش رفته است که منتقدینش وی را متهم به پوپولیست یا همان توده گرایی می کنند.
البته بررسی روند شعارهای سیاسی ویا وعده های که وی به عنوان رئیس دولت و یا کاندیدای دو دوره ریاست جمهوری داده است نشان می دهد که وی با حساسیت های توده به خوبی آشنا است مباحثی که از مشکلات با سیستم بانکی آغاز شده و حیطه وسیعی از نگرانی ها اقتصادی را در بر می گیرد که از جمله بزرگترین آنها مسکن است.
دولت نهم در بخش مسکن عملکرد مناسب نداشته است و بنابراین دولت دهم با شعار مسکن مهر به عنوان استراتژی رفع مشکن مسکن گروههای کم درآمد کار خود را آغاز کرد و در حالی که دولت در یک سال اول فعالیت خود زمینه اجرایی این طرح را فراهم می کرد به نظر می رسد در دومین سال فعالیت این دولت بحث مسکن مهر به فاز اجرایی وارد شده است رئیس دولت با طرح ویلا نشینی ایرانی ها به نوعی تلاش دارد یک گام فراتر از برنامه های در دست اجرا حرکت کند.
البته هرچند در زمینه مسکن نمی توان رئیس دولت را بدون تخصص دانست ولی به نظر می رسد این ایده آل ذهنی رئیس دولت می تواند هزینه های زیادی را به دنبال داشته باشد و شاید بتوانیم این طرح را به نوعی با طرح کانال دریای خزر، خلیج فارس قیاس کنیم که در زمان دولت سازندگی مطرح شد.اگر فرض کنیم دولت بخواهد برای تامین رئیس دولت دهم تمامی واحدهایی که قرار است در غالب مسکن مهر ساخته شود را به صورت ویلایی بسازد می توان گفت تنها جهت کسری واحدهای مسکونی کشور تاپایان سال 88 باید دو میلیون واحد مسکونی 120 متری احداث کند.
این متراژ را می توانیم رقم جایگزین متوسط 134 متری واحدهای مسکونی فعلی در کشور بدانیم و البته نمی تواتنیم انتظار داشته باشیم زمانی که صحبت از واحدهای ویلایی می شود متراز در حد 75 متری باشد که در غالب مسکن مهر مطرح است بنابراین دولت بادی به جای 2 میلیون واحد مسکونی 75 متری دو میلیون واحد مسکونی 120 متری احداث کند و اگر فرض کنیم می توان واحد های ویلایی را با هزینه ساختی ارزان تر از مسکن مهر به جای هر متر 300 هزار تومان با متری 250 هزار تومان احداث کنیم در بهترین حالت 15 هزار میلیارد تومان هزینه احداث کسری بازار مسکن تا سال 88 بیش از اجرای پروژه مسکن مهر خواهد بود، یعنی به جای 47 هزار میلیارد تومان دولت باید زمینه را برای 62 هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری فراهم کند.
از سوی دیگر باید در نظر گرفت با توجه به اینکه به جای توسعه در ارتفاع واحدهای ویلایی باید در سطح توسعه پیددا کنند هزینه ارایه امکانات وخدمات عمومی نیز افزایش پیدا خواهد کرد وبرای محاسبه هزینه های طرح رویایی رئیس جمهور این هزینه ها را نیز باید به مازاد هزینه ساخت اضافه کرد.طرح ایده آل ها از سوی رئیس دولت امری طبیعی است ولی به طور حتم باید انتظار داشت روسای قوای سه گانه پیش طرح این دیدگاهها مقدمات زیادی را رعایت کنند تا حداقل بتوان شرط مطابقت این آرمان شهرها را با امکانات موجود تطبیق داد.
شاید به جای ویلایی نشینی بهتر باشد بحث تبدیل مسکن معمولی به مسکن مقاوم از سوی درئیس دولت مطرح می شد، نتایج سر شماری سال 85 نشان می دهد از 8/15 میلیون واحد مسکونی کشور تنها 9/5 میلیون دستگاه واحد مسکونی مقاوم محسوب می شودن که دارای اسکلت فلزی یا بتونی هستند یعنی بیش از 62 درصد از واحدهای مسکونی کشور در مقابل وقایع طبیعی آسیب پذیرند و اصلاح همین واحدها می تواند بیشتر از ویلا نشین کردن ایرانی ها برای کشور مفید به فایده باشد.