بر فراز ایران، با دوربین عکاسی در هواپیمایی خاموش
۴۰ سال پیش یک عکاس سوییسی به نام «گئورگ ژرستر» سوار هواپیما می‌شد و از فراز آسمان تصویرهای زیبایی از ایران ثبت می‌کرد؛ تصویرهایی از رودها و کوه‌ها، ارگ بم، تپه‌های شنی در حال جابه‌جایی در بیابان‌های پهناور سیستان و بلوچستان، ساختمان‌های تاریخی، شوش دانیال نبی، خط ساحلی چابهار، قله‌های سبلان و دماوند، تصویر جاده‌ی ماهان یا کاروان شتر با سایه‌های بلندشان در دره‌ی صوغان و... که نمایشگاهی از این تصاویر تا ۱۰ مهر ۹۵ در فرهنگ‌سرای نیاوران تهران برپا بود. با دیدن این تصویرها می‌نویسم که بعضی وقت‌ها عکس‌ها، فقط عکس نیستند، شعرند! بعضی وقت‌ها عکس‌ها فقط عکس نیستند، یک جغرافیای واقعی‌اند یا یک لحظه از زمین، در یک زمان خاص که جاودانه شده است. با این نمایشگاه می‌توانی۴۰ سال عقب بروی و به ایران ۴۰ سال قبل سفر کنی. گئورگ ژرسترمی‌گوید: «این عکس‌ها در طول چهار سال گرفته شده‌اند. البته بعد از انقلاب این پروژه دیگر ادامه پیدا نکرد.» او در پاسخ به این سؤال که کدام عکس را از بین این آثار بیش‌تر دوست دارید می‌گوید: «همه‌ی عکس‌ها را دوست دارم، اما عکسی که از مقبره کوروش گرفته‌ام برایم عکس دیگری است.» ژرستر می‌گوید: «زمان عکاسی این عکس‌ها در اواخر بهار و تابستان بود؛ چون به‌خاطر شکوفایی درختان و مزارع می‌توانستم رنگ‌های بیش‌تری در عکس‌ها داشته باشم و در زمستان‌ها به‌خاطر شرایط نامساعد جوی، عکاسی نمی‌کردم.» گرفتن این عکس‌ها در آن سال‌ها سختی‌های خودش را داشت. ژرستر در مراسم افتتاحیه نمایشگاه گفت: «فضایی نامحدود از شرق تا غرب و از خلیج‌فارس تا دریای خزر عکاسی شده است و این کار بزرگ، برنامه‌ریزی دقیقی می‌خواست. 
برای خواندن گزارش دیدار دکتر آخوندی (وزیر راه و شهرسازی) با «گئورگ ژرستر»، روی تصویر بالا کلیک کنید. البته جا دارد از همه‌ی کسانی که در آن زمان با من همکاری و برای اجازه‌ی پرواز در آسمان ایران کمکم کردند، تشکر کنم. ما با برنامه‌ریزی دقیق در زمان‌های خاص از مناطق مختلف ایران تصویربرداری کردیم و خاطرات شیرین آن روزها را هرگز فراموش نمی‌کنم. ما با یک هواپیمای ساده کار را آغاز کردیم. من روی دم هواپیما قرار می‌گرفتم و عکس‌ها را ثبت می‌کردم. درطول عکاسی با مشکلات زیادی روبه‌رو بودم. گاهی دوربین و گاهی لنز دوربین را ازدست می‌دادم. هم‌چنین در تمام مدت عکاسی باید با خلبان هواپیما هماهنگ می‌شدم و با او صحبت می‌کردم. صدای زیاد موتور این اجازه را به من نمی‌داد، به‌‌همین دلیل گاهی خلبان مجبور بود موتور هواپیما را خاموش کند و با موتور خاموش برفراز آسمان پرواز می‌کردیم واین کارخطرهای زیادی داشت.» 
نوشته‌ی فریبا خانی برگرفته از : وبگاه خبری وزارت راه و شهرسازی تصویرها برگرفته از : گزارش تصویریِ عکس‌های هوایی «گئورگ ژرستر» از ایران در وبگاه وزارت راه و شهرسازی آماده‌سازی : واحد تحریریه و تأمین محتوای iiiwe |
