امیر یاشار فیلا سپاس به خاطر مطلب کاربردی و آموزنده‌ای که در اختیار کاربران سایت گذاشتید.

امیر یاشار فیلا با سپاس،
به گمان من، عبارت "عکس ساده" در عنوان روزنوشت، عبارت مناسبی نیست. عکسی که این خانم گرفته، به‌هیچ‌وجه عکسِ «ساده»ای نیست؛ به‌ویژه به خاطر زاویه‌ی بی‌نظیر و یگانه‌اش و احتمالِ ناچیزِ گرفته شدنِ عکس دیگری از این زاویه در آینده.
این عکس، هر چه باشد، "ساده" نیست. شاید اگر گفته شود «استفانی گوردون، کسی که با گرفتن یک عکس "اتفاقی" (یا "تصادفی"، یا "برنامه‌ریزی‌نشده") معروف شد"، حق مطلب بهتر ادا شود.

امیر یاشار فیلا با توجه به تاریخِ قرار گرفتن این خبر بر روی سایت (1 تیر 1390) و همچنین زمان برگزاری این کارگاه (31 خرداد 1390)، بهتر بود در سطرهای نخست و پایانیِ خبر به‌جای "برگزار می‌شود" نوشته می‌شد : "برگزار شد".

امیر یاشار فیلا نوآورانه است ...

امیر یاشار فیلا ممنون ؛
و سپاس ویژه از آقای مهندس احمدی به خاطر مطلب تکمیلی.

امیر یاشار فیلا تهیه‌ی عکس‌ها و مطالبِ دست‌اولی مانند این، واقعاً جای تقدیر و سپاس دارد.
ممنون آقای مهندس احمدی.

امیر یاشار فیلا ممنون خانم مهندس.
دیدار از این بنا/مکان باید تجربه ی جالبی باشه.

امیر یاشار فیلا "آیا قوه قضاییه نمی‌خواهد در این زمینه قانون مستحکمی را پیاده کند؟" !!

وقتی در ذهن خبرنگار این مملکت که به احتمال قوی خبرنگار بخش حقوقی رسانه‌ی متبوعش هم هست (چون با سخن‌گوی قوه‌ی قضاییه گفت‌وگو کرده)، هنوز هیچ درک و تصوری از تفکیک قوای سه‌گانه (مقننه، مجریه و قضاییه) و شرح وظایفِ هریک از این سه قوه وجود ندارد، از مدیران رده‌ی میانی به پایین که وظیفه‌ی "پی‌گیری اجرای درستِ قانون" را بر عهده دارند، چه انتظاری می‌توان داشت؟
سخن‌گوی محترم قوه‌ی قضاییه هم که گفته "دستگاه قضایی دنبال و پی‌گیری می‌کند که همین قوانین و مقررات موجود درست اجرا شود" ، اگر منظورش تذکر و گوشزد کردنِ موضوع به مسؤولان قوه‌ی مجریه باشد، حرفش پذیرفتنی‌ست؛ اما اگر منظوری غیر از این داشته باشد، او هم دچار همان اشتباهِ خبرنگار یادشده در خلط جایگاه‌ها و وظایف شده است.

امیر یاشار فیلا

دید کلی خوبی به مخاطب می‌دهد.
سپاس.

امیر یاشار فیلا با درود به دوستان و همکاران ارجمندم،
از دید من، مهم‌ترین ویژگی مثبت این سایت، توان اعتمادسازی آن است، که باعث شده جمع به‌نسبت پرشماری از مهندسان رشته‌های گوناگون، با عکس و هویت واقعی خود به عضویت آن درآیند (برخلاف بیش‌تر شبکه‌های اجتماعی موجود).
یکی از دلایل به وجود آمدن این اعتماد، به نظر من، رایگان بودنِ عضویت در سایت با وجود ارائه‌ی خدماتی قابل‌قبول، و همچنین گرافیک ساده و چشم‌نواز صفحات و خالی بودن آن از آگهی‌های تجاری و تبلیغاتی‌ست.
بارزترین نقطه‌ی ضعف سایت هم آن‌گونه که از قرائن و گله‌مندیِ گاه‌وبی‌گاه اعضا برمی‌آید و قاعدتاً وقت و زمان قابل‌توجهی هم از مسؤولان سایت می‌گیرد، فرآیندِ پرزحمت و زمان‌برِ بررسی و تأیید مطالب ارسالی از سوی اعضاست؛ که البته با توجه به وضعیت حاکم بر جامعه و محدودیت‌هایی که اداره‌کنندگان چنین شبکه‌هایی با آن‌ها مواجه‌اند، با این که به اعضای سایت حق می‌دهم از این موضوع کلافه باشند، معتقدم مدیریت و مسؤولان سایت در این رابطه کوتاهی یا تقصیری ندارند؛ چون اصولاً این مشکل (که شاید در قیاس با نقاط قوت متعدد سایت چندان هم بزرگ نباشد) مشکل یا ضعفی نیست که به خود سایت، سازوکار آن یا نحوه‌ی اداره‌ی آن مربوط باشد. بنابراین، در این موردِ به‌خصوص تصور می‌کنم چاره‌ی کار، شکیبایی و بردباریِ دوسویه‌ی اعضا و مسؤولان سایت است.
اما در زمینه‌ی پاره‌ای ضعف‌های کوچک‌تر و کم‌اهمیت‌تر (همچون بی‌رونق بودن بخش گزارش‌ها، پیروی نکردنِ مقالات از فرمتِ واحد و استاندارد علمی، دسته‌بندی نشدن خبرها، فقدان رویکرد ژورنالیستی و مخاطب‌محور در ارائه و پرزانته‌ی بخش‌های خبری و گزارشی، و...) معتقدم با هدف‌گذاری و حرکت آرام و پیوسته می‌توان به‌تدریج این ضعف‌ها را برطرف کرد.
با آرزوی شادکامی و سرافرازی برای تک‌تک اعضای جامعه‌ی مهندسی کشورمان.