امیر یاشار فیلا دریغ و صد افسوس که هنوز فرصت و همت نکرده‌ام این منظومه‌ی باشکوه را بخوانم.
پیش نیاکانم شرمسارم.

امیر یاشار فیلا مطلب بسیار خواندنی و آموزنده‌ای‌ست.
سپاس.

امیر یاشار فیلا بسیار دیدنی بودند.
اگر نام عکاس هر عکس نیز در پای آن نوشته می‌شد، می‌توانست راهنمای خوبی برای جست‌وجوی دیگر آثار این عکاسان تیزبین باشد.
سپاس.

امیر یاشار فیلا سرکار خانم مهندس عبدی، متأسفانه روزی نیست که دست‌کم سه ـ چهار مورد از این بی‌توجهی‌ها و بی‌تعهدی‌های همکارانِ خبرنگار و گزارشگرمان را شاهد نباشیم.
بدتر از آن، شیوه‌ی به‌کارگیری زبان فارسی از سوی دوستان شاغل در رسانه‌ها و خبرگزاری‌هاست، که واقعاً دیگر کم‌کم دارد به مرز فاجعه‌ای خاموش در گستره‌ی زبان و رسانه نزدیک می‌شود؛ و دریغ که هر چه دلسوختگان بیش‌تر می‌گویند و می‌مویند، گویی بی‌اعتنایی و بی‌توجهی این دوستان هم بیش‌تر می‌شود،
و همچنان تیشه‌هاست که بر ریشه و پیکر این زبان بالنده و توانا فرود می‌آید.
دریغ ...

امیر یاشار فیلا با سپاس از آقای مهندس احمدی؛
سرکار خانم ملایی، استادتان که یادی از ایشان کردید، در همین شبکه‌ی اجتماعیِ تخصصی عضو هستند و نشانی صفحه‌ی شخصی ایشان هم از این قرار است:

http://fila.iiiwe.com

تعمق و قدرشناسی شما درخور تقدیر است.
پاینده باشید.

امیر یاشار فیلا بسیار مبتکرانه و جالب است.
سپاس جناب آقای مهندس صحافی پور .

امیر یاشار فیلا سرکار خانم سلیمی، با سپاس به خاطر مطالب مفیدی که ارسال می‌فرمایید، جسارتاً فکر می‌کنم در ذهن شما آمیختگیِ ناخواسته‌ای میان دو واژه‌ی «مفاخر» و «مشاهیر» رخ داده است. چون نه در زبان فارسی واژه‌ای با وزن و آوای «مفاخیر» داریم، و نه در زبان عربی.
در پایگاه اینترنتی «انجمن مفاخر معماری ایران» هم که نشانی آن را برای دوستان درج کرده‌اید، و نیز در هر واژه‌نامه و فرهنگ لغاتی که مراجعه بفرمایید، این واژه به‌صورتِ «مفاخر» آمده، که جمع مکسرِ «مفخره» و «مفخر» عربی‌ست، که یکی از معانی آن، «مایه‌ی فخر و نازیدن» است.
بار نخست که در عنوان این روزنوشت «مفاخیر» را به کار بردید، از آن رو که پنداشتم اشتباهی تایپی‌ست، به خود اجازه ندادم آن را یادآوری کنم؛ اما اکنون که دیدم در واپسین دیدگاهِ درج‌شده‌تان نیز صورتِ نادرستِ واژه‌ی یادشده را به کار برده‌اید، جسارت کردم و به قصد اصلاح آن آمیختگیِ ذهنی پیش‌گفته، بدین‌وسیله موضوع را خدمت‌تان یادآوری کردم.
پوزش‌خواهی مرا بپذیرید.

امیر یاشار فیلا تقریباً همه‌ی تصاویر بسیار شوق‌انگیز و خیال‌پرور هستند؛ اما سه ـ چهار عکسی که عمارت را در شب و پوشیده از برف به تصویر کشیده‌اند، بسیار زیباتر و دل‌انگیزترند.
سپاسگزارم خانم مهندس منتظری.

امیر یاشار فیلا بسیار جالب و گویا و نغز بود.
سپاسگزارم آقای مهندس رحیمی عزیز،
و هزارن درود و آفرین به پدیدآورنده ی این اثر گویا و پرمغز.
ای‌کاش بتوانیم ـ یا دست‌کم تلاشمان را بکنیم ـ که گاهی چشم‌اندازهای پیش‌رویمان را بدون شاخ‌هایمان (پیش‌داوری‌ها، عاداتِ رسوب‌کرده و ذهنیاتِ مألوفمان) تصور و مجسم کنیم؛ و بفهمیم که واقعیت و حقیقتِ آن چشم‌اندازها، از بیخ و بن مستقل از شاخ‌های ما هستند ... کاش ...

امیر یاشار فیلا آقای مهندس آتشبار، با سپاس به خاطر در اختیار گذاشتن فایل این کتابِ مفید؛ بد نیست این نکته را هم مد نظر داشته باشیم که عمر اتحاد شوروی شاید از دید من و شما کوتاه به نظر بیاید، اما از دید مردمی که بیش از هفتاد سال زیر سلطه‌ی مستبدانه و تمامیت‌خواهِ آن حکومتِ خودکامه از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی‌شان محروم و در معرض وحشیانه‌ترین تبعیض‌ها بودند (نمونه‌اش: مجازات معروفِ تبعید به سیبری)، قطعاً نه این مدت کوتاه بوده، و نه آن حکومت "منشأ خدمات بسیار برای بشریت" ؛ مردمی که شمار بسیاری از آن‌ها روزگاری هموطن ما بودند و طی حدود دویست سال گذشته با زور و اجبار و لشگرکشیِ تزارها و اخلافِ حریصشان، کمونیست‌های دورو و فریبکار، از سرزمین مادری خود جدا افتادند، تا در "اتحاد جماهیر شوروی" شهروند درجه‌ی دو (پس از روس‌ها) به شمار بیایند... تاریخ این جنایت در حق بخش قابل‌توجهی از بشریت را فراموش نخواهد کرد.
البته مفید بودن اقداماتِ انتشارات میر و پروگرس در انتشار کتاب‌های علمی به زبان‌های گوناگون را منکر نمی‌توان شد؛ اما همگان می‌دانند که برای مؤسسان و گردانندگانِ این‌گونه مراکز، اهداف و مقاصد سیاسیِ حکومتِ متبوع و نیرنگ‌بازشان، بر اهداف و آرمان‌های فرهنگی، اولویت و تقدم داشته است.