یحیی بهمنی اصلاح و معذرت خواهی:

این روزنوشت را از ترکیب دو ایمیلی که بدستم رسیده بود، تهیه و ارسال نمودم و متأسفانه در مورد مکان‌های عکس‌های فوق دقت لازم را نداشتم و ازاین بابت پوزش میطلبم. از آنجا که کشوری به نام "اسرائیل" وجود خارجی ندارد و این نام فقط یک رژیم غاصب است، توضیح ذیل عکس سوم را بدین صورت اصلاح میکنم:

"دریای مرده، فلسطین، اردن"

از مدیر محترم سایت خواهشمندم در صورت امکان، این کلمه را اصلاح نمایند.

مجددا از این بی توجهی خودم، عذرخواهم.

یحیی بهمنی راستی، نمیدونم چرا تو بعضی از روزنوشت‌هام، قسمت ابتدایی (و معمولا تیتر پست‌ها) نامرئی میفته! من که ارسال میکنم، همه چیز درسته!

مثلا تو همین روزنوشت، اولش نوشته شده :" بلند ترین تاب جهان در اندونزی به ارتفاع 120متر " ولی نامرئیه و فقط اگه متن رو سلکت کنی، قابل رؤیت میشه!

(قابل توجه دوستانی که دنبال آدرس تاب بودن و هستن.)

یحیی بهمنی سلام محسن جان. کم پیدایین؟ اسم "حیدر" که شما منسوب به اون هستید، انسان رو یاد شجاعت زیاد میندازه. حتما شکسته نفسی میکنین.

خانم‌ها امانی و ذاکری، برای ریختن ترستون، میتونید از جناب ناظمی که عکس‌های فضا (و فضانوردیشون)رو ارسال کرده بودن، کمک بگیرین.

جناب بهروز خان، به این راحتی که شما گفتین، نه! ولی اعتماد به نفستون قابل تقدیره.

یحیی بهمنی آقای مهندس مدرس نیا! خودتونو دست کم گرفتین! دقیقا و کاملا درست افتاد: ربطش تو بی ربطی‌شونه!

(البته اگه بخواین میشه نقاط اشتراکی هم بیان کرد؛ مثلا در همه عکس‌های فوق می‌شه یه نوع هنرمندی و ابتکار رو پیدا کرد!)

یحیی بهمنی مجموعه‌ای از شکار لحظه‌ها، شکار احساسات و شکار زیبایی‌ها بود.
اون دوتا بچه اردک ملوس و جوجه اسکیت باز، خیلی ناز بودن.
آدم یه جورایی بال در میاره!
بسیار زیبا و با کیفیت بودند. ممنون.

یحیی بهمنی جون میده برای زوج‌های عمرانی که حس ناسیونالیستی هم داشته باشن! زیبا بودن. ممنون.

یحیی بهمنی خانم ذاکری از اینکه به فکر من هستید، ممنونم.
ولی به آقای ناظمی نگین ها، من تو کمد شاتل قایم شده بودم! عجب عکاسیه این آقای ناظمی! خودشو به آب و آتیش می‌زد!
.
.
اوخ‌خ‌خ، دماغم خورد به صفحه مانیتور!

یحیی بهمنی یه نکته انحرافی:

با توجه به مطالبی که در این ستون ذکر شد، یه نکته‌ای برام جالب اومد، دیدم هرچند ربط مستقیمی با این ستون نداره، ولی شاید اعلامش هم خالی از فایده نباشه:

همیشه می‌شنویم که بزرگان دین میگن: خدا رو برای خودش بخواهید نه برای بهشت و جهنمش؛
تو کلاس‌های اخلاق سفارش می‌شه: کارها رو برای ثواب و عقابش انجام ندین، بلکه برای تقربش انجام بدین؛ به بچه‌ها نگین این کار رو بکن فلان قدر ثواب داره، بگین این کار رو بکن تا خدا بیشتر دوستت داشته باشه و مفاهیمی از این قبیل.

با رد و بدل شدن نظرات دوستان در این ستون، اصالت مفاهیم فوق برام ملموس تر شد:
در این ستون، همه ابراز داشتن که نظرات برای کسب لب‌تاپ نیست یا نباید باشه، بلکه اهداف بالاتری در پس ارسال‌ها وجود داره. حتی اگه کسی هم هدفش (یا یه ذره از هدفش) لب‌تاپ بوده، روش نمی‌شه چنین چیزی رو اظهار کنه!....

چی می‌شد اگه میتونستیم، تمام افکار، گفتار و کردارمون رو اینطور خالصانه انجام بدیم؟

یحیی بهمنی خانم بهشتی؛ ماشالله به حوصله‌تون!

یحیی بهمنی جناب صدیق پور، سلام.
با فرمایشات شما، چند نکته به ذهنم رسید؛ (اول آخریش‌رو میگم):

7) محبت حاکم بر سایت اونقدر قویه که اگر بخواهید هم نمی‌توانید صرفا خواننده مطالب باشید! دیر یا زود دلتون برای بچه‌ها و حرف زدن با اون‌ها تنگ میشه و برمیگردین! همچنان که من چند بار (البته به دلیل مشغله زیاد، نه دلخوری از حال و هوا و بر و بچ باصفای سایت) چنین تصمیمی گرفتم و نتوانستم!


1) تاپ لیست بودن واقعا مهم نیست. چرا انقدر مهم جلوه‌ش میدین؟

2) خواهشا هر رفتاری رو بحساب کسب امتیاز نذارین. یه حساب سرانگشتی ثابت میکنه که اگر دوستان یک چهارم زمانی رو که برای ارسال مطلب یا کامنت دادن صرف میکنن، به اضافه کار در محل کارشون بپردازن، براحتی با مزد اضافه‌کارشون، میتونن یک لب‌تاپ توپ بخرن! (این محاسبات دست آقای صاحب جمع عزیز رو می‌بوسه!)

پس قطعا هدف تاپ لیست شدن و رسیدن به جایزه نیست. بلکه لذت بردن و مشارکت در فضای صمیمی سایته.

3) هرچند من کامنت‌هام اکثرا توضیحی و طولانی و شاید بعضا کسل کننده هستند، ولی به شخصه وقتی در روزنوشت‌هام، کامنت‌هایی با مضمون تشکر و کلمات محبت‌آمیز می‌بینم، واقعا خوشحال و شارژ می‌شم. دوستان رو از این حداقل کاری که از دست هرکس بر میاد، پشیمون نکنید.

4) بازهم تأکید میکنم، اسلام عزیز، ما را به زیبا دیدن دعوت کرده، وقتی این همه دلیل زیبا برای رفتار دوستان وجود داره، چرا اون‌ها رو به حریص بودن برای کسب امتیاز نسبت بدیم؟

6) فرمودید یکی از دوستان چندین کامنت در این ستون گذاشته‌اند؛
فکر میکنم این روش بهتر از یک کامنت طولانی باشه. زیرا افراد دیگر می‌توانند موافقت یا مخالفت خود را با هر قسمت از نظرات یک فرد بطور جداگانه اعلام نمایند. موافقت یا مخالفت با کامنت‌های طولانی مشکل و پرخطاست. (شاید با اصلاحاتی در قالب سایت، بشه این مشکل رو برطرف کرد.)


6) روزنوشت‌ها و کامنت‌های شما هم زیبا و خواندنی هستند. از این تصمیم‌هایی که گفتین، نگیرین که دلخور می‌شیم ها!


** حالا اگه میتونین، دیگه نظر، روزنوشت یا کامنت ندین! :) :)

***راستش، می‌خواستم این کامنت رو هم در چند قسمت ارسال کنم (تا بدونم چند نفر با کدوماش موافقن) ، ولی ترسیدم!! پس تقاضامندم اگه کسی مخالف آیتم خاصی هست، بگه با آیتم شماره فلان مخالفم! به کل مطلب رأی منفی ندین! دل من گنجیشکیه!