امیر یاشار فیلا
سپاسگزارم آقای مهندس موسوی‌نژاد.
در این شبکه‌ی مهندسان جا دارد مطالب بیش‌تری در زمینه‌ی ریاضیات منتشر شود. چون متأسفانه دیدگاهی که مهندسی را صرفاً فراگیری تعداد محدودی مهارتِ عملی در برخی زمینه‌های خاص می‌داند، دارد آرام‌آرام جای خود را در اذهان باز می‌کند و گسترش می‌یابد. حتا دیده‌ام شماری از خودِ مهندسان هم، تخصص‌شان را «اپراتوری ابزارها و نرم‌افزارهای مهندسی» می‌دانند و نیازی نمی‌بینند که از شالوده و خاستگاهِ فرمول‌ها، اصول و قضایای مهندسی آگاه شوند.
پیش از نوروز در نشستی دوستانه، یکی از همکاران با حرارت و به شدت از من انتقاد می ‌کرد که چرا در جایی از «مهندسی» با عنوان «ریاضیاتِ کاربسته» یاد کرده‌ام.

چشم‌به‌راه دیگر مطالب خواندنیِ ارسالی شما در زمینه‌ی ریاضیات و شاخه‌های گوناگونش هستم.
پاینده باشید.

امیر یاشار فیلا
بسیار عالی!
سپاس ویژه از شما به خاطر به اشتراک گذاشتن این نماهای گلچین‌شده و کم‌مانند.
آیا امکان دارد که توضیح یا معرفی کوتاهی درباره‌ی هر یک از این چشم‌اندازها ارائه بفرمایید؟ به‌ویژه برای چشم‌اندازهایی که کم‌تر شناخته شده‌اند.

امیر یاشار فیلا
ـ سلام جناب آقای مهندس کرمی.
کاملاً درست می‌فرمایید؛ در عبارت مورد اشاره‌ی جناب‌عالی لغزشی رخ داده و نادرست است. صورتِ درستِ آن چنین است : «میلیاردها سال در قیاس با 50 میلیون سالی که از زمان شکل‌گیریِ حیاتِ هوشمند بر کره‌ی زمین می‌گذرد».
همان‌گونه که می‌دانید، درباره‌ی عمر سیاره‌ی زمین (از زمان تشکیل نخستین توده‌های ماده‌ی جامد) تقریباً همه‌ی دانشمندان و نظریه‌پردازان اتفاق نظر دارند و آن را حدود 4 میلیارد و 600 میلیون سال می‌دانند؛ اما در خصوص زمان پیدایش انسان (تنها گونه‌ی زیستِ هوشمند که تا کنون شناخته‌ایم) بر روی کره‌ی زمین، دیدگاه‌ها و برآوردهای گوناگونی وجود دارد که این زمان را از 5 میلیون سال پیش تا 50 میلیون سال پیش دانسته‌اند.

در عبارت درون پرانتز هم که شما به‌درستی برخطا بودنِ عددِ آن را یادآوری فرمودید، منظور این بوده که دستِ بالای قدمتِ پیدایش انسان (حیات هوشمند) بر زمین، با مدت‌زمانی که بر کربن‌های دوره‌ی آغازین گذشته، و فرصت و امکانِ برآمدنِ حیات (حتا از نوع هوشمندش) از آن‌ها وجود داشته، مقایسه شود.

از جناب‌عالی به خاطر دقت‌نظرتان و گوشزد کردنِ این لغزش، صمیمانه سپاسگزارم.



ـ سلام جناب آقای مهندس افتخاری.
حسب فرمایش‌تان، متن انگلیسیِ وبگاه «دیسکاوری» به نشانی ایمیل جناب‌عالی فرستاده شد.

امیر یاشار فیلا
سلام آقای مهندس مهیاری عزیز.
چون می‌دانم چندان علاقه‌ای به خواندنِ روزنوشت‌های طولانی ندارید و به همین دلیل احتمالاً واپسین روزنوشتِ من (با عنوان «دنباله‌ای بر یک روزنوشت») را نخوانده‌اید، با اجازه‌ی شما آن چند سطری از روزنوشتِ یادشده را که ارتباطِ سرراست با جناب‌عالی دارد، این‌جا نقل می‌کنم :

...
در پایان، لازم می‌دانم به این نکته هم اشاره کنم که اگر فرآیند استنتاج و استدلالِ این نوشتار به‌نحو کم‌وبیش پذیرفتنی و درستی در دیدگاه‌ها و اظهارنظرها تداوم یافت، بخش بزرگی از آن، نتیجه‌ی پرسشِ بسیار هوشمندانه‌ای بود که جناب آقای مهندس مهیاریِ ارجمند با بهره‌گیری از اصل «مثال نقض» مطرح کردند و با دقتِ مثال‌زدنی‌شان باعث شدند اندیشه و ذهن دیگر دوستان هم در چارچوب درستِ علمی به پرواز درآید. به همین خاطر، جا دارد صمیمانه از ایشان سپاسگزاری کنم ...


ارادتمندم.

امیر یاشار فیلا
سپاس ویژه.

امیر یاشار فیلا
عید امسال هم گذشت

با «زردی من از تو، سرخی تو از من»

غافل از آن که
سیاهی کفش‌مان از تو بود
و سپیدیِ سربند تو، از دل بزرگت ...

امیر یاشار فیلا
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم ...

رویمان سیاه ...

امیر یاشار فیلا
می‌تواند نخستین گام در زندگی شخصی باشد، برای پرهیز از مصرفِ بی‌‌رویه‌ی کیسه‌های پلاستیکی، که برای محیط زیست بسیار زیان‌بارند.

سپاس.

امیر یاشار فیلا
شما بزرگوارید دوست ارجمند، آقا یا خانم «ویراستار پارسی».
من هم برای شما و همه‌ی بستگان ارجمندتان، آرزوی سالی پربار و سرشار از شادمانی دارم.

در برابر ابراز لطف شما و نکته‌ی مهمی که یادآوری کردید، هیچ ندارم بگویم، مگر این بیت از فردوسی پاکزاد :

بدی‌ها به صبر از مهان بگذرد / سرِ مرد باید که دارد خرد

امیر یاشار فیلا
شما با دیده‌ی لطف نوشته‌های من را ملاحظه می‌فرمایید آقای مهندس حقی عزیز؛ سپاسگزارم.
در ضمن، فراموش کردم بگویم که متأسفانه درباره‌ی «ارد» چیزی بیش‌تر از کلیاتی که همه می‌دانند، نمی‌دانم.
امیدوارم با همت جناب‌عالی یا دوستی دیگر، به زودی مطلبی خوب و آگاهی‌بخش درباره‌ی این شخصیتِ پرآوازه و آموزه‌هایش در iiiwe بخوانیم.

ابراز لطف دیگر دوستان و همکاران را هم ارج می‌نهم.
پاینده باشید.