امیر یاشار فیلا

سرکارخانم، همان‌گونه که در نظر قبلی هم نوشتم، ارزش کارها و مشارکت شما و جذابیتِ حرفه‌ای روزنوشتی که فرستاده‌اید، همچنان پابرجاست و به‌هیچ‌روی با بروز این خطای نگارشی نفی نمی‌شود و از میان نمی‌رود.
قصد بنده هم خدای‌ناکرده مچ‌گیری یا برجسته کردنِ لغزشِ شما نبود؛ فقط در راستای پیشنهاد چند تن از دوستان و تنها برای پیشگیری از رواج یافتن قالب‌های نادرست نگارشی، به خودم اجازه دادم و وظیفه‌ی خودم دانستم که این مورد را یادآوری کنم.
سپاسگزارم که یادآوری‌ها را با روی گشاده می‌پذیرید و در نوشتارهای بعدی دقت بیش‌تری مبذول خواهید فرمود.

امیر یاشار فیلا
درود بر شما آقای مهندس افتخاری.
دقت و ریزبینیِ شما ستودنی‌ست.
این پرسش برای خودم هم پیش آمده بود. به همین خاطر همه‌ی بخش‌های عکس را با دقت نگاه کردم؛ و «شاخص» را از مرکز تصویر کمی متمایل به سمت چپ (تقریباً بالای جایی که واژه‌ی «مورخه» به پایان رسیده) یافتم، که گویا از آن رو که عوامل سرگرم مترکشی بوده‌اند، آن را به دیوار تکیه داده‌اند.

امیر یاشار فیلا

یکی از اعضای باذوق و فرهیخته‌ی سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، آقای امیرحسین وحید دستجردی، به رویداد تشدید آلودگی هوا و تعطیلی‌های متعاقبش، این‌گونه واکنش نشان داده است:



آلودگی تعطیل‌کننده


این جهنم‌دره‌ای که اسمش را گذاشته‌اند «کلان‌شهر»، فقط آلودگی و دود و دم و ترافیکش کلان است، وگرنه از هر لحاظ دیگر، خرد و کوچک و پست و حقیر است. باری، این دو روزه را به خاطر آلودگی بیش از اندازه‌ی هوا تعطیل کرده‌اند. چه می‌شود کرد!؟ این هم یک نوع اداره‌ی امور شهر است! و نتیجه‌اش سردرد و سوزش گلو :
آب حیوان تیره‌گون شد، خضر فرخ‌پی کجاست؟
و ما که همچنان این هوای عفن و آلوده را به اعماق سلول‌های خود می‌فرستیم و دم برنمی‌آوریم :
ای عجب دلتان بنگرفت و نشد جان‌تان ملول
زین هواهای عفن، زین آب‌های ناگوار!
و در همین هواست که شیخ می‌فرماید :
هر نفسی که فرو می‌رود، مخل حیات است و چون برمی‌آید، مخرب ذات؛ پس در هر نفسی دو نکبت موجود است و بر هر نکبت فحشی واجب ...

ادامه‌ی این دل‌نوشته و مطالب جذاب دیگر به قلم آقای مهندس امیرحسین وحید را در این نشانی می‌توانید بخوانید:

http://haftpeykar.blogfa.com

امیر یاشار فیلا

یکی از اعضای باذوق و فرهیخته‌ی سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، آقای امیرحسین وحید دستجردی، به رویداد تشدید آلودگی هوا و تعطیلی‌های متعاقبش، این‌گونه واکنش نشان داده است:



آلودگی تعطیل‌کننده


این جهنم‌دره‌ای که اسمش را گذاشته‌اند «کلان‌شهر»، فقط آلودگی و دود و دم و ترافیکش کلان است، وگرنه از هر لحاظ دیگر، خرد و کوچک و پست و حقیر است. باری، این دو روزه را به خاطر آلودگی بیش از اندازه‌ی هوا تعطیل کرده‌اند. چه می‌شود کرد!؟ این هم یک نوع اداره‌ی امور شهر است! و نتیجه‌اش سردرد و سوزش گلو :
آب حیوان تیره‌گون شد، خضر فرخ‌پی کجاست؟
و ما که همچنان این هوای عفن و آلوده را به اعماق سلول‌های خود می‌فرستیم و دم برنمی‌آوریم :
ای عجب دلتان بنگرفت و نشد جان‌تان ملول
زین هواهای عفن، زین آب‌های ناگوار!
و در همین هواست که شیخ می‌فرماید :
هر نفسی که فرو می‌رود، مخل حیات است و چون برمی‌آید، مخرب ذات؛ پس در هر نفسی دو نکبت موجود است و بر هر نکبت فحشی واجب ...

ادامه‌ی این دل‌نوشته و مطالب جذاب دیگر به قلم آقای مهندس امیرحسین وحید را در این نشانی می‌توانید بخوانید:

http://haftpeykar.blogfa.com

امیر یاشار فیلا
سپاسگزارم سرکارخانم اسفندیاری.
با دیده‌ی لطف نگریسته‌اید.

امیر یاشار فیلا
دوستان ارجمند و نازنینم،
لطف و محبتِ انگیزه‌بخشِ شما را قدر می‌دانم و ارج می‌نهم.
از اینکه این نوشتار خودمانی مورد توجه و پسند شما گرامیان قرار گرفته، بسیار شادمانم.
پاینده باشید.

امیر یاشار فیلا
اشاره‌های دوستان، به‌ویژه آقای مهندس فلسفیان، خانم باطنی و آقای مهندس کاظمی‌نژاد درخور تأمل‌اند.

امیر یاشار فیلا
با سپاس؛
در زمینه‌ی ساعت‌های آفتابی و مفاهیم هم‌پیوند با سایه‌ها ـ که از فصول مشترک و مقدماتی دانش‌های نجوم و زمین‌سنجی (مساحی) است ـ آگاهی‌های سودمندی نیز در چندین شماره از ماهنامه‌ی «نجوم» به چاپ رسیده، که در پایگاه اینترنتی آن نشریه (www.nojum.ir) در بخش «نمایه» (index) در دسترس دوستداران است.

امیر یاشار فیلا
سپاسگزارم خانم مهندس علیشاهی؛ اما گویا فراموش کرده بودید که دقیقاً دو ماه پیش (سی‌ام مهرماه امسال) این روزنوشت را با نام «مرکز فرهنگ و هنر بیروت» با دیگر اعضای iiiwe به اشتراک گذاشته بودید. این هم نشانی آن روزنوشت:

http://alishahi.iiiwe.com/center_art_culture_beirut

این که مسئول تأیید روزنوشت‌ها، در میان تعداد زیاد روزنوشت‌هایی که اعضا می‌فرستند، گاهی سهواً دو روزنوشت یکسان از دو عضو را تأیید و به‌صورت تکراری روی سایت بگذارد، محتمل است و تعجبی ندارد؛ اما این که شخصی فراموش کند دو ماه پیش چه مطلب و محتوایی را با همکارانش به اشتراک گذارده، کمی عجیب است.

با سپاس دیگربار از حضور و مشارکت فعالانه‌ی شما.

امیر یاشار فیلا

سرکارخانم مهندس علیشاهی، با سپاس از شما به خاطر به اشتراگ گذاشتن این مطلب سودمند، نکته‌ای هست که به نظرم رسید وظیفه دارم آن را یادآوری کنم؛ چون اندکی فراتر از اغلاط و نادرستی‌های متداول است:

همان‌گونه که در توضیحات این پروژه آمده، محل اجرای این کتابخانه، شهر «آستانه»، پایتخت کشور قزاقستان است: Location: Astana, Kazakhstan.
پس «آستانه» نام خاص یک مکان است، و با توجه به این که واژه‌ی «ملی» صفتی نسبی (منسوب به «ملت») برای «کتابخانه» است، طبق دستور زبان فارسی، می‌باید پیش از مضاف‌الیهِ موصوفش بیاید. بنابراین، شکل درستِ عنوان روزنوشت شما چنین است: «کتابخانه‌ی ملی آستانه».

البته این قاعده را همه‌ی ما معمولاً به‌طور ناخودآگاه رعایت می‌کنیم؛ همچنان‌که هیچگاه ترکیب‌های «شیر تازه‌ی گاو» یا «کتابخانه‌ی مرکزی شهر» را به‌صورت «شیر گاو تازه» و «کتابخانه‌ی شهر مرکزی» به کار نمی‌بریم.

با سپاس از توجه‌تان.