امیر یاشار فیلا
این بار دوم یا سوم است ـ اگر بیش‌تر نباشد ـ که می‌بینم سرکارخانم مهندس خلیلی با ذکر منابع و مآخذ، مطالبی را که دیگر همکاران می‌فرستند، تکمیل می‌فرمایند و اعتبارشان را افزون می‌کنند.
این لطفِ بی‌چشم‌داشت و نیک‌خواهانه‌ی ایشان، به‌راستی درخور سپاس و سزاوار قدرشناسی‌ست.
من به سهم و نوبه‌ی خودم از شما صمیمانه تشکر می‌کنم خانم مهندس خلیلی ارجمند؛ پاینده باشید.

امیر یاشار فیلا حتماً جناب آقای مهندس بهنامی‌نیا؛ در اولین فرصت آگاهی‌هایی را در این باره به استحضار جناب‌عالی و دیگر دوستان خواهم رساند.
سرکارخانم مهندس ذاکری، لطف بی‌کران شما انگیزه‌ای دوچندان برای جست‌وجو، گزینش و آماده‌سازی چنین روزنوشت‌هایی به من می‌دهد. نیک‌اندیشی و نیکونگری‌تان را ارج می‌نهم و سپاس می‌گویم.

امیر یاشار فیلا
این‌گونه مشارکت‌ها و تعاملات حرفه‌ای، می‌تواند بسیار سودمند و در عین حال دلپذیر باشد.
موفق باشید دوست ارجمند.

امیر یاشار فیلا
سلام جناب آقای مهندس صدیق‌پور.
با سپاس از شما و آقای مهندس وحید، به آگاهی می‌رسانم این نوشتار جالب را این بنده روز پنج‌شنبه، یکم دی‌ماه، در قالب Comment پای دو خبر :

ـ «تشدید آلودگی هوای اصفهان و تعطیلی مراکز آموزشی و اداری در شماری از شهرهای استان»
http://www.iiiwe.com/news/public/esfahan_air_pollution
و
ـ «هوای اصفهان وارونه شد»
http://www.iiiwe.com/news/public/air_was_reversed

با اعضای ارجمند iiiwe به اشتراک گذاشته بودم.

امیر یاشار فیلا

با سپاس از آقای مهندس ذوالفقاری به خاطر فرستادن این خبر؛
گویا داستان کم‌توجهی‌های کارکنان خبرگزاری‌ها به اصول و ظرافت‌های حرفه‌ی روزنامه‌نگاری تمامی ندارد. خبرنگار محترم خبرگزاری مهر که زحمت تنظیم این گزارش خبری را کشیده، در Lead خبر نوشته :
«واقع شدن کشتی نوح، جام جهان‌نما و نخستین خانه‌ی دنیا در کوه پردیس، و [...] از جمله خبرهای حوزه‌ی میراث فرهنگی و گردشگری در این هفته بود.»
یعنی طوری از «واقع شدن کشتی نوح و ... در کوه پردیس» به‌عنوان یکی از خبرهای میراثی هفته‌ی گذشته یاد کرده که خواننده تصور می‌کند دلایل و مدارک انکارناپذیری دال بر قطعیت یافتن و تثبیت کوه پردیس به عنوان محل وقوع داستان کشتی نوح پیدا شده است؛ در صورتی که خبر فقط «ادعای یک باستان‌شناس بوشهری در مورد یافتن نشانه‌هایی دال بر قرار داشتن کشتی نوح در کوه پردیس» است، نه چیزی بیش‌تر از آن.

این سهل‌انگاری‌ها و نابلدی‌های کودکانه در حوزه‌ی خبر و رسانه، به‌راستی تأسف دارد.

امیر یاشار فیلا

این «فرقی نمی‌کند شتر باشی یا بچه‌ای مغول» را خوب آمدید.

:))

امیر یاشار فیلا
آقای مهندس افتخاری عزیز،
فراموش کردم بگویم: برای یافتن پاسخی درست و دقیق و مستند به پرسشِ دومی که مطرح فرموده‌اید، سرگرم بررسی منابع هستم؛ و به‌زودی پاسخ را به آگاهی شما و دیگر همکاران خواهم رساند.

امیر یاشار فیلا

به روزگار عزیزان که روزگار عزیز
دریغ باشد بی دوستان به سر بردن

(سعدی شیرین‌گفتار)


به خاطر این یادآوری به‌هنگام،
از شما سپاسگزارم سرکارخانم.

امیر یاشار فیلا

دوستان و همکاران ارجمند،
به آگاهی می‌رسانم که در زمینه‌ی هشتمین مورد از فهرست بالا، گزارش خبری کوتاه اما نسبتاً جامعی با عنوان «کشف سیاره‌ای همانند زمین در فاصله‌ی 600 سال نوری» در تاریخ بیست‌ودوم آذر امسال در بخش اخبار سایت منتشر شد؛ که دوستان در این نشانی می‌توانند آن را بخوانند :

http://www.iiiwe.com/news/public/earth_like_planet_discovered_distance_600_light_years

امیر یاشار فیلا

مجله‌ی «لایف» ـ به انگلیسی: Life magazine ـ مجله‌ای آمریکایی‌ست که نخستین شماره‌ی آن را Henry Luce، پایه‌گذار بنیاد Time در نوامبر ۱۹۳۶، با تأکید بر فتـوژورنالیسم منتشر کرد و جهان را با شیوه‌ی نوینی از خبرنگاری آشنا کرد: ارائه‌ی گزارش‌ها و روایت رویدادها با یاری گرفتن از تصویر (فتوژورنالیسم). فتوژورنالیسم گونه‌ای از روزنامه‌نگاری بود که تا آن زمان وجود نداشت.

این مجله به‌صورت هفته‌نامه تا سال ۱۹۷۲ منتشر شد و در آن سال ناگهان از انتشار بازایستاد. شش سال پس اژ آن و در سال ۱۹۷۸، انتشارش بار دیگر، این بار به‌صورت ماهانه، آغاز شد؛ که تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت و در آن سال دوباره وقفه‌ای در انتشارش رخ داد. در سال ۲۰۰۴ برای بار سوم انتشار این مجله به صورت هفته‌نامه شروع شد و تا آوریل ۲۰۰۷ ادامه یافت و از آن زمان تا کنون شماره‌ی تازه‌ای از آن منتشر نشده ‌است و تنها از راه اینترنت در دسترس است.
مجله‌ی لایف نخستین مجله‌ی آمریکایی بود که یکپارچه به «عکاسی خبری» می‌پرداخت؛ بسیار محبوب بود و گاه در یک هفته تا ۱3میلیون نسخه فروش داشت. از پرخواننده‌ترین و پربیننده‌ترین بخش‌ها و موضوع‌هایی که در لایف به چاپ رسیدند، خاطرات روزانه‌ی هنری ترومن، وینستون چرچیل، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا، ترور جان اف. کندی، رییس جمهوری پیشین آمریکا، تصاویری از هنرپیشگان نام‌آور سینما همچون مرلین مونرو و ادری هپبورن و بسیاری دیگر از شخصیت‌های مشهور را می‌توان نام برد.
به تصویر کشیدن نادیده‌هایی مانند آنچه در جنگ جهانی یاجنگ ویتنام روی می‌داد و کم‌تر کسی می‌توانست آن‌ها را از نزدیک ببیند و عکس‌هایی از شادی و غم مردم عادی که حس زندگی را به مخاطب می‌داد، از رویکردهایی بودند که مجله‌ی لایف در پیش گرفت و توانست مخاطبان پرشماری را جذب کند. در آغاز، هر شماره از مجله‌ی لایف به بهای ده سنت آمریکا فروخته می‌شد و در سال ۱۹۳۸، هشتادهزار مشترک داشت؛ اما با چاپ نزدیک به یک میلیون نسخه، این درآمد کافی نبود.
لایف پس از آن مقاله‌ای پنج‌صفحه‌ای درباره فیلم بحث‌برانگیز «تولد یک نوزاد» به چاپ رساند، که نمایش آن در آمریکا ممنوع شده بود. همین مقاله باعث شهرتِ بیش‌تر مجله شد و البته این شماره از لایف، در ۳۳ شهر آمریکا توقیف شد.

عکس‌های چاپ‌شده بر روی جلد این مجله نیز بسیار مشهور بودند. شاید یکی از معروف‌ترین آن‌ها، عکسی بود که آلفرد آیزنشتات در نیویورک سال ۱۹۴۵ از جشن پیروزی بر ژاپن (V-J Day) گرفته بود. آغاز انتشار مجله لایف هم‌زمان با حوادث جنگ جهانی دوم بود. شاید این موضوع، یکی از دلایل پرخواننده شدن آن بود؛ به‌گونه‌ای که شمارگانِ آغازین آن 300 هزار نسخه در هفته بود که پس از چهار ماه به یک میلیون نسخه افزایش پیدا کرد. در سال۱۹۴۱ و با ورود امریکا به میدان جنگ، لایف نیز وارد جنگ شد و با گزارشگران خود اعم از مرد و زن، به‌صورت هفتگی گزارش‌ها و عکس‌های جبهه‌های جنگ را منتشر می‌کرد. در ۱۹۴۲ نیز مسابقه‌ای هنری با جایزه‌ای ۱۰۰۰ دلاری میان نظامیان برگزار کرد که ۱۵۰۰ عکس در این زمینه دریافت کرد و از آن میان، ۱۶ عکس برتر در مجله چاپ شد.
عکاس برجسته‌ی جنگ، رابرت کاپا نیز در استخدام مجله‌ی لایف بود. رابرت کاپا در بطن نبرد D-Day در سواحل نرماندی بود و عکس‌های بسیاری برای مجله فرستاد. گفته می‌شود ۲۰ دقیقه‌ی آغازین فیلم نجات سرباز رایان، یک ادای دین کامل به وقایع آن روز تاریخی‌ست. همچنین شایع است که احتمالاً به‌علت مشکلی که در تاریکخانه‌ی مجله پیش آمد، بسیاری از عکس‌های این واقعه دچار مشکل شدند. مجله ادعا کرد که این مشکل به‌علت لرزیدن دست کاپا به‌هنگام عکاسی در جبهه‌ی جنگ به وجود آمده ‌است؛ چیزی که کاپا آن رد کرد. کاپا بعدها خاطراتش را با عنوان طنزآمیز «کمی بیرون از فوکوس» (Slightly Out of Focus) در همین مجله منتشر کرد. وی در سال ۱۹۵۴ و در اولین جنگ هند و چین، هنگامی که برای تهیه‌ی عکس برای لایف به منطقه رفته بود، کشته شد.
در دوران پس ازجنگ، مجله‌ی لایف بسیاری از رخدادهای مهم را به تصویر کشید و نوشته‌های بسیاری از نویسنده‌های نام‌دار مانند همینگوی را منتشر کرد. در دهه‌ی ۶۰ میلادی نیز عکس‌های جنگ ویتنام، عکس‌های هنرپیشه‌های معروف سینما مانند الیزابت تیلور و نیز عکس‌های بسیاری از کندی و خانواده‌اش در لایف منتشر شد.
سال ۱۹۶۷ لایف برنده‌ی جایزه‌ی national magazine award شد. در این دوره نیز عکس‌های افراد مشهوری چون Gordon Parks و Henri Huet زینت‌بخش صفحات مجله بود؛ به‌ویژه عکس‌های جنگ‌های جنوب آسیا که آن‌ها را Henri Huet تهیه کرده بود. همچنین، عکس‌های نخستین سفر بشر به کره‌ی ماه در این دوره در مجله منتشر شدند.
در طول سال‌های ۱۹۷۲ تا 1978 که مجله تعطیل بود، ده ویژه‌نامه‌ی خبری در موضوعاتی گوناگون همچون «زنان استثنایی آمریکا» و «یک سال با تصاویر» عرضه کرد که هر کدام با تیراژ حدود ۵۰۰۰۰۰ تا یک میلیون نسخه و با بهای روی جلدِ ۲ دلار فروخته شد.
درانتشار دوباره‌ی مجله که از سال ۱۹۷۸ شروع شد، لایف به‌صورت ماهانه و همراه با تغییراتی در ظاهر مجله (مانند لوگو) منتشر شد. طی ۲۲ سال پس از آن، لایف مجله‌ی خبری نسبتاً موفقی بود که رویکردش، تأکید بر خبرهایی بود که برای همگان جالب بودند. در سال ۱۹۹۱، هم‌زمان با نخستین جنگ امریکا در عراق، مجله بار دیگر وارد عرصه‌ی جنگ شد و عکس‌ها و گزارش‌های خبری مربوط به جنگ را منتشر کرد.

در سال ۱۹۹۵ آیزنشتات درگذشت. او که عکس‌های بسیاری از افراد مشهوری همچون هیتلر، موسولینی، مرلین مونر، همینگوی و سوفیا لورن گرفته بود، با مرگش دوباره مجله‌ی لایف را در کانون توجه همگانی قرار داد.
در سال ۱۹۹۹ با این که مجله از لحاظ مالی در وضعیت مناسبی نبود، چند ویژه‌نامه منتشر کرد. «۱۰۰ حادثه‌ی مهم قرن» و «۱۰۰ شخصیت مهم قرن» دو نمونه از این ویژه‌نامه‌ها بودند که با استقبال فراوانی هم روبه‌رو شدند.
در سال ۲۰۰۱ لایف بار دیگر تعطیل شد، تا این که از سال ۲۰۰۴ به‌صورت پیوستِ دیگر روزنامه‌های مشهور مانند «واشنگتن‌پست» و «لس‌آنجلس‌تایمز» منتشر شد. این دوره نیز فقط ۳ سال تا آوریل ۲۰۰۷ به طول انجامید.
پایگاه اینترنتی رسمی مجله‌ی لایف اما همچنان پابرجا است. در این پایگاه بخشی به‌عنوان Cover Search هست که در آن می‌توان بر پایه‌ی کلیدواژه‌ها به جست‌وجوی عکس‌های روی جلد این مجله پرداخت. همچنین سه مجموعه از عکس‌های روی جلد از رویدادها و شخصیت‌های مهم، عکس‌های مربوط به جنگ، و عکس‌های مربوط به هنرپیشه‌های هالیوود، در زمره‌ی بخش‌های دیدنی این پایگاه‌اند.

از دانشنامه‌ی آزاد «ویکی‌پدیا»