امیر یاشار فیلا
از دیدگاه من، قیاسی مع‌الفارق و اظهار نظری غیرعلمی است.

امیر یاشار فیلا
درست می‌فرمایید جناب افتخاری؛ سه بیتِ نخست، از یک غزل هستند و طبعاً هم‌وزن با یکدیگر. بیتِ چهارم اما از غزلی دیگر از خواجه‌ی شیراز است.
در نقل این ابیات، قصد تنها این بود که با نشان دادنِ کاربرد‌هایی از فعل «رخساره برافرختن» و «چهره برافروختن» در شعر حافظ، خوانندگان از مفهوم فعل انگلیسی «Light Up» در این کاربرد ویژه، دریافتِ ملموس‌تر ودقیق‌تری داشته باشند.

عنوانِ برگزیده‌ی شما هم بسیار رسا و خوش‌طنین است و از آن رو که گوش و ذهن مخاطب با فعل زیبای «رخ نمودن» به‌واسطه‌ی به‌کارگیری‌اش در بسیاری شعرها و تصنیف‌ها مأنوس و مألوف است، می‌تواند عنوانی بسیار گویا و درخور برای مجموعه‌ی این نماهای زیبا از قرص کامل و بزرگ ماه باشد.

دیشب با خود می‌اندیشیدم شاید حتا مصرع نخستِ یادشده در بالا («دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود») نیز بی هیچ افزوده یا دخل و تصرفی می‌توانست نامی شایان و مناسب برای این گردآورده باشد.

امیر یاشار فیلا
سپاس که وقت و ذوق به خرج داده‌اید
و این مجموعه‌ی زیبا و شوق‌انگیز را برای ما گرد آورده‌اید.

امیر یاشار فیلا
بسیار زیبا و اندیشه‌برانگیز ...

سپاسگزارم.

امیر یاشار فیلا
با سپاس از جناب آقای مهندس کرمی،
دوستان ارجمند می‌توانند در این نشانی: http://saket20.blogfa.com/post-106.aspx
تصاویری از تخت رستم افغانستان را ببینند.
در همان وبلاگ، مطالب جالب دیگری نیز در زمینه‌ی بناها و مکان‌های دیدنی و ارزشمند افغانستان در دسترس است.

امیر یاشار فیلا
من دست‌کم در خانواده‌ی خودم و در خانواده‌های خویشانِ نزدیکم، هیچگاه شاهد دادنِ هدیه‌هایی همچون جوراب به آقایان نبوده‌ام.
خود من هر سال دست‌کم چهار بار (در نوروز، زادروزم، روز مهندس و روز خبرنگار) هدایایی بسیار ارزنده از اعضای خانواده‌ام دریافت می‌کنم؛ و این در حالی‌ست که سه مناسبتِ نخست، فاصله‌ی زمانی کمی با هم دارند (نزدیک به یک ماه)، اما خانواده‌ام اصرار دارند که برای هر مناسبت هدیه‌ای جداگانه بدهند و از ادغام هدایا می‌پرهیزند.

امیر یاشار فیلا
سپاس از شما و آقای مهندس صدیق‌پور.
من هم عکس‌ها را با گوگل در جایی دیگر یافتم و دیدم.

امیر یاشار فیلا
«هر چیز زیبا، بی‌‌چون‌وچرا سودمند است.»
(«شازده‌کوچولو»، آنتوان سنت‌اگزوپری)

سپاس به خاطر کوشش‌تان در پراکندن جلوه‌های باشکوه زیبایی.

امیر یاشار فیلا
با سپاس،
متأسفانه نتوانستم عکس‌ها را ببینم.

امیر یاشار فیلا
سلام آقای مهندس افتخاری.

به نکته‌ای که درباره‌ی عنوانِ این روزنوشت یادآور شده‌اید، با دو نگاه می‌توان نگریست :

یک :
عبارت «چراغ‌های فوق‌العاده‌ی ماه در آسمان» به خودیِ خود و بدون ریشه‌یابی منشأ آن در مأخذِ انگلیسی، عبارتِ نادرست یا غلطی نیست؛ هرچند که من هم با شما موافقم که می‌توانست شیواتر باشد. اما همین که تلاش شده استعاره‌ای («چراغ ماه») در این عنوان به کار رود، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی ذوق و تلاش برگزیننده‌ی عنوان برای انتقال حس زیبایی‌شناسانه‌ی حاکم بر تصویرها باشد.
همچنین، در این عنوان ایهامی برخاسته از مفهوم واقعیِ «ماه» (در جایگاه قمر سیاره‌ی زمین) و مفهومی که پارسی‌زبانان از «ماه» به‌عنوان صفتی هم‌تراز با «زیبا» یا «بسیار زیبا» در ذهن دارند، کم‌وبیش احساس می‌شود؛ که اگر آگاهانه بوده باشد، جای امیدواری‌ست.

دو :
با نگاهی به عنوانِ این تصاویر در پایگاه‌های انگلیسی‌زبانی که مأخذِ این روزنوشت بوده‌اند، درمی‌یابیم که عبارتِ « چراغ‌های فوق‌العاده‌ی ماه در آسمان» برخلافِ امیدواری‌هایی که نگاه بند «1» پدید آورده بود، فقط یک برگردانِ شتاب‌زده، بی‌دقت، سرسری و نادرست از عبارتِ
«Supermoon lights up the sky»
است؛ که بی‌توجه به مفهوم Supermoon که همان «ماهِ کاملِ واقع در حضیض مداری‌اش» یا «قرص بزرگِ ماه» است، پیشوندِ Super را «فوق‌العاده» ترجمه کرده، و فعل Lights up را که به معنای «روشنایی بخشیدن، نورانی کردن، فروزان کردن، افروختن، روشن کردن و نور دادن» است، به «چراغ‌ها» برگردانده است!
در حالی که معنی سرراست و ترجمه‌ی درستِ عبارتِ انگلیسی یادشده می‌شود :
«قرص بزرگِ ماه، آسمان را روشن و فروزان می‌کند.»
یا در حالتِ مصدری و تیترگونه‌ی آن : «قرص بزرگِ ماه، روشنایی‌بخش و فروزاننده‌ی آسمان»
شک دارم که اگر Supermoon را «ابَرماه» ترجمه کنیم، نتیجه‌ای شیوا و دریافت‌پذیر برای خواننده به دست آید.

البته همه‌ی این‌هایی که گفته شد، انتقادی را متوجه سرکارخانم مهندس فتاحی نمی‌کند؛ چون به احتمال نزدیک به یقین، ترجمه و تنظیم این عنوان، کار ایشان نبوده است، و ایشان صرفاً ارسال‌کننده‌ی این گردآورده برای iiiwe بوده‌اند.

به هر حال، اگر من می‌خواستم این روزنوشت را تنظیم و ارسال کنم، عنوانی که برایش برمی‌گزیدم، برداشتی آزاد اما درست از «Supermoon lights up the sky» و چنین می‌بود:

«نماهایی از رخ‌ برافروختن همدم دیرین زمین»

تا یادآور این ابیات از غزل‌های حافظ شیراز و به‌نوعی «تضمین» آن‌ها باشد:

ـ دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود / تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود.
ـ جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست / آتش چهره بدین کار برافروخته بود.
ـ کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین‌دل / در پی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود.
ـ نه هر که چهره برافروخت، دلبری داند / نه هر که آینه سازد، سکندری داند.


پوزش می‌خواهم که سخن به درازا کشید.