امیر یاشار فیلا
نوشتار بسیار مثبت، انگیزه‌بخش و دلپذیری‌ست.
سپاس ویژه از شما جناب آقای مهندس موسوی‌نژاد.

امیر یاشار فیلا
با درود و شادباش به همه‌ی ورزش‌دوستانِ اصفهانی و سپاهانی‌های عزیز، به‌ویژه جناب آقای مهندس شیربان ارجمند؛
یکی از ویژگی‌های همین مدیریتِ اصولی و شایسته‌ی الگوبرداری ـ که من از نزدیک آن را مشاهده و لمس می‌کنم ـ ارج‌گذاری به جایگاه پیشکسوتان و بهره‌گیریِ اصولی و سامان‌مند (سیستماتیک) از تجربه و دانشِ نسل‌های پیشین است.
نمونه‌ی ملموس و عینیِ این رویکرد برای من، گذشته از به‌کارگیریِ افرادی همچون مجید بصیرت، محمود کریمی و... پس از دورانِ عضویت‌شان در تیم سپاهان، دعوتی‌ست که چندین سال پیش مدیریتِ باشگاه سپاهان از پدر خود من (آقای احد فیلا) در مقام بازیکن سال‌های پیش این تیم ریشه‌دار و پرافتخار به عمل آورد؛ تا ایشان به‌عنوان کارشناس تیم‌های پایه و سرپرستِ رده‌های جوانان، نوجوانان و نونهالانِ باشگاه، در کنار پیشکسوتانِ دیگری همچون آقای مسعود تابش (قائم‌مقام باشگاه)، آقای برزمهری (سرپرست تیم‌های امید) و چندین تن دیگر از بازیکنان و دست‌اندرکاران پیشین سپاهان، تجربه‌ی گران‌بهای خود را در عرصه‌ی ورزش، صرفِ باشگاهی کنند که از جوانی به آن تعلق‌خاطر داشته‌اند.
دستاورد انکارناپذیر این رویکرد نیز نتایج درخشانِ همه‌ی تیم‌های رده‌های پایه‌‌ی باشگاه سپاهان است که تازه‌ترین نمونه‌ی آن، قهرمانی تیم نونهالانِ سپاهان در تورنمنتِ اهواز با چیره شدن بر تیم نیرومندِ فولاد خوزستان، با وجود پاره‌ای کارشکنی‌ها بود.
امیدوارم این رویه و رویکردِ مدیریتِ باشگاه سپاهان، مورد توجه و الگوبرداریِ همه‌ی کسانی واقع شود که قصد دارند در گستره‌ی ورزش این مرز و بوم کاری درست و اصولی انجام دهند.

با عرض ارادت و تبریک و شادباش دیگربار به همه‌ی هواداران و دست‌اندرکارانِ دوست‌داشتنی این باشگاه ورزشی نمونه.

امیر یاشار فیلا
با سپاس از همه‌ی دوستان و با امید به این که شب‌های مهتابی همواره یادآور لحظاتِ شیرین و یادها و خاطره‌های دلپذیر برای همه‌ی ما باشند، من هم با اندکی تأخیر تولدتان را تبریک می‌گویم آقای مهندس بهمنی؛ پاینده و شادکام باشید.

امیر یاشار فیلا
«بی تو مهتاب شبی
باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم
خیره به دنبال تو گشتم ...»

با گرامی‌داشت یاد شاعر مهتاب و کوچه، زنده‌یاد فریدن مشیری، و با سپاس از شما به خاطر به اشتراک گذاشتنِ این تصاویر زیبا، به آگاهی دوستداران می‌رسانم: روزنوشتِ دیروز این بنده با نام «نزدیک‌تر شدنِ همدمِ دیرین» نیز به همین پدیده (بزرگ‌تر دیده شدنِ ماهِ کامل در نقطه‌ی حضیض مدارش به گرد زمین) اختصاص دارد و در این نشانی در دسترس است :

http://filaa.iiiwe.com/closer_longtime_companion

امیر یاشار فیلا
سپاس بابت به اشتراک گذاردن مقاله؛
و دریغ که خودتان حتا یک بار فایل ارسالی را باز نکرده‌اید.
چون اگر تنها یک نگاه، دست‌کم به صفحه‌ی آغازینِ آن و عنوان و چکیده‌ی مقاله می‌انداختید، نخستین واژه‌ی عنوان را با این غلط املایی فاحش، نقل نمی‌کردید.
توضیحات بیش‌تر و دقیق‌تر درباره‌ی «ملاحظه» و «ملاحظات» را قطعاً «ویراستار پارسی» عزیز ارائه خواهند کرد. بنابراین، من فقط به همین یادآوریِ دوستانه بسنده می‌کنم که حیف است و اصلاً صورت خوشی ندارد که سرکارعالی به‌عنوان یک مدرس آموزش‌عالی، در حق زبان کشورتان این‌گونه جفا کنید.
مگر پیشگیری از این نادرستی‌ها و غلط‌های املایی چه‌قدر زمان یا نیرو یا دقت لازم دارد!؟

پیشاپیش بابت توجه بیش‌تری که در آینده مبذول خواهید داشت، سپاسگزارم.

امیر یاشار فیلا
سپاس ویژه.
مقاله‌ی سودمند و پرکششی‌ست.

امیر یاشار فیلا
نوشتار بسیار سودمندی‌ست؛ بهره بردم.
سپاس از شما، جناب آقای مهندس افقری.

امیر یاشار فیلا
بهره بردم.
سپاسگزارم.

امیر یاشار فیلا
سلام سرکارخانم حبیبیان.
درست می‌فرمایید؛ شما فقط فایل PDF مقاله را برای شبکه‌ی iiiwe فرستاده‌اید، بی آن که توضیحی بر آن بیفزایید. بنده هم نگفتم شما توضیحی ارائه کرده‌اید، و به توضیح ارائه نکردن‌تان هم خرده‌ای نگرفته‌ام.
اتفاقاً هنگامی که داشتم یادآوریِ بالا را می‌نوشتم، با توجه به این که این دومین بار است که شاهد بی‌دقتی شما در درست‌نویسی هستیم (بار نخست در روزنوشت «مناظر زیبایی از ییلاق نوا»)، با خود اندیشیدم: چه خوب که خانم حبیبیان فقط عنوان و نام‌های پدیدآورندگانِ مقاله را نقل کرده‌اند؛ چون وقتی یک تیتر هفت ـ هشت‌کلمه‌ای را با یک غلط املایی عجیب همچون «ملاحضات» نقل می‌کنند، اگر می‌خواستند مثلاً چکیده را هم در پیکره‌ی ایمیل ارسالی‌شان به [email protected] نقل کنند، خدا می‌داند چندتا غلط املایی و انشایی در متن‌شان به جا می‌گذاشتند.
به هر حال، آن غلط املایی کودکانه به هنگام نقل و بازنویسی تیتر مقاله رخ داده، و این را منکر نمی‌توان شد. در این نکته هم که در نقل مقالاتی در این سطح، بی‌دقتی‌هایی از این دست پذیرفتنی نیست، تردیدی نمی‌توان روا داشت (اگر شک دارید، از دفتر نشریه‌ی «هنرهای زیبا» که مرجعی معتبر و منبع همین مقاله است، سوال بفرمایید). بنابراین، سپاسگزار خواهم شد اگر مقصودتان را از «قضاوت عجولانه»ای که به من نسبت داده‌اید، روشن‌تر بفرمایید.
سخن شما را تنها در یک حالت می‌توان پذیرفت و آن، حالتی‌ست که نقل عنوانِ مقاله را شما انجام نداده باشید، و مثلاً کار مسئولِ بررسی، گزینش و تأییدِ مقالاتِ سایت باشد ـ که البته بعید می‌دانم.
در هر صورت، خواهش بنده این است که فراموش نکنید: به پیشنهاد خوب «ویراستار پارسی» ارجمند و بنا به دلایلی که در بخش کامنت‌های روزنوشت «مناظر زیبایی از ییلاق نوا» برشمرده‌ام، قرارمان این است که در این گردهمایی مجازی همه‌ی ما ویراستار و اصلاح‌کننده‌ی نادرستی‌های گفتار و نوشتار همدیگر باشیم، و از یادآوریِ ایرادهای کارمان دلخور و رنجیده‌خاطر نشویم، و مهم‌تر از همه: با روی گشاده خطاهایمان را بپذیریم و پشت توجیه‌ها و ژست‌های حق‌به‌جانب پنهان نشویم.
با سپاس دیگربار.

امیر یاشار فیلا
درود بر دوستان و همکاران ارجمند.
همان‌گونه که آقای مهندس خسروی‌دانش فرموده‌اند و دبیر سرویس معماری و هنر روزنامه‌ی «شرق» هم در دیباچه‌ی گفت‌وگو اشاره کرده‌اند، آقای مهندس علی فراستی ـ که احتمالاً اکنون دیگر «دکتری» یا مدارج بالاتر را هم پیموده‌اند ـ این گفت‌وشنود را در زمستان سال 1372 با استاد هوشنگ سیحون انجام داده‌اند.
این نکته را که روزنامه‌نگاریِ ما در زمینه‌ی معماری و بیان مفاهیمِ آن، همچنان به تکرار سخنان و ایده‌های بزرگانی همچون استاد سیحون وابسته است، شاید بتوان پیامد و بازتابِ طبیعی وضعیتِ کنونی معماری معاصر ایران دانست که تقریباً خالی از نوآوری و ابتکار و جریان‌های مدرن است؛ همچنان‌که برای مثال در زمینه‌ی طراحی و ساختِ بناهای یادمانی، هنوز و پس از گذشت چندین دهه، آثار شاخص، شایسته و ماندگاری که بتوان آن‌ها را نسلِ تازه‌ی بناهای یادمانی (پس از دوره‌ی استاد سیحون) دانست، پدید نیامده‌اند.
ضمن آن که به‌هرحال بازخوانی ایده‌ها، اندیشه‌ها و جریان‌های فکری و عملی تأثیرگذار در زمینه‌های گوناگونِ دانش ـ که معماری هم یکی از آن‌هاست ـ در قالب «پرونده»ها و «ویژه‌نامه»ها و «یادکرد»های مطبوعاتی و رسانه‌ای، در همه‌جای جهان کاری معمول و متداول و پسندیده است؛ که تأثیر مثبتِ آن در آشناتر کردنِ نسل تازه‌ی دانشجویان و پژوهندگان با اندیشه‌ها و جریان‌های دوران‌ساز، بر کسی پوشیده نیست.